~Όνειρο θερινό~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Φωτο  Andreas Davourlis

Εδω στα σκοτεινά 

και πάνω και γύρω 

τ αέρινο περίβλημα 

ο έναστρος ουρανός 

-τούτο το κομάτι του, θαρρώ 

πως γίνηκε να το θωρώ μονάχα εγώ-

και στ αυτιά μου οι μουσικές 

θεσπέσιων  τριζονιών 

σε Δη και Γα και Βου τις πεταστές...

Τα πετεινά του ουρανού 

έχουν σιγήσει ως την αυγή

τα νιώθω σιμά μου,

ευλογημένος εγω που αξιώθηκα 

αυτές τις βραδιές, τις στιγμές

εδω στην άκρη της νήσου 

μα όχι του κόσμου!

Ζηλεύω της νύχτας το μανδύα

τον προβάρω κρυφά καμιά φορά

που λείπει η σελήνη

με ταΐζει η νύχτα μέλι

σταγόνα σταγόνα, στο στόμα

τα πικρά μου  γλυκαίνει...

Κι έπειτα μου χαρίζει 

μιας μικρής λάμψης το φως 

μια τόση δα ευτυχία 
παρμένη απ τις Πλειάδες 

με νανουρίζει,

με κουβαλά στις πλάτες 

κανακεύει τη ζήση μου σα μωρό!

Σαν να ζύγιασε κάποιος τα βάσανα μου

κι έδωκε διαταγή 

να  τα ξεπληρώσει η νύχτα 

μου τα δίνει Εκείνος πίσω σε χαρά ίσως 

κείνα τα ανυπόφορα 

τα πονεμένα μου βράδυα 

κείνο το καιρό... 

που οι μέρες μου ήταν πιο δύσκολες 

κι απ τα τρίσβαθα σκοτάδια 

και μήτε φλόγα ενος κεριου δεν έφεγγε...

Μα απόψε εδω ειν ωραία 

είναι μαγικές τούτες οι στιγμές,

άρχοντας νιώθω εγω και βασιλιάς 

που ζω κι αφουγκράζομαι τούτη 

τη μελωδία απόψε.

Βασιλιάς που τούτο το θάμα 

γίνεται δω εμπρός μου

πολύτιμες στιγμές 

ανεπίστρεπτες....

'Ανδρεας Δαβουρλής

αίγινα θέρος 2018