Έτσι ελεύθερα να πετούν οι λογισμοί
να πηγαίνουν πέρα ’
δίχως φραγή, δίχως γιατί, δίχως...
-ν’ ανταμώνουν με τους δικούς σου-
να σεργιανάν το κόσμο ’
να γίνονται άσπροι να γίνονται μαύροι
να γίνονται παράνομοι, παράτυποι…
να κουρσεύουν στεριάς τους μύθους,
των θαλασσών το κύμα την αρμύρα.
Κι έπειτα έμφορτοι να γυρνούν
ταξιδεμένοι, χορτάτοι ’
να συνεπαίρνουν το μυαλό
και τις αισθήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου