~Βαπόρι τρικάταρτο η Αίγινα~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Φωτό απο Aegina's light


Να ταξιδέψουν οι ψυχές μας,
γλάροι
στης λησμονιάς τα ξάρτια!
Κι όλο γύρω τριγύρω θησαυροί
φερμένοι απ τη Μπαρμπαριά
το Ματρούχ το Μαρακές και τη Σεβίλια
μπριλάντια και ζαφείρια
στης Δαμασκός πάνου τα πορφυρά, τα μεταξένια'
Κι απο ψηλά ο αποσπερίτης προπομπός
να μαρτυρά της νύχτας τον ερωτικό χορό,
ακολουθώντας του βαποριού το βήμα,
το σινιάλο των κυμάτων,
να κολυμπάνε τα λυγερά κορμιά
στου κρασιού τα φλογερά ποτάμια
-Τα δυό σου  στήθια 
τα που μοσχοβολούν
της λεμονιάς τα άνθια-
Κι ούλοι οι αέρηδες φυλακισμένοι
στις  σιδερόφρακτες κασέλες
καρτερούν την ώρα
να περάσει ο καιρός
να λευτερωθούν ν ανταμώσουν
την αύρα του κορμιού σου,
τη θαλασσόδερτη αύρα σου!
Παντιέρες να σηκώνουνται
κόντρα στις καταιγίδες, στις σειρήνες
με κλειστά αυτιά!
Και να μη κλαίς να μη γελάς να μη σαλεύεις,
μονο το χορό σου να μου χαρίζεις
κρυμένη κάτου απ τα μαγικά σου πέπλα
να σε θωρώ πρώτη φορά, στερνή φορά
μ ανείπωτη δίψα να σε πίνω!
Δες, μας αστροστεφανώνει η νύχτα....
κρυφά ανταμώνουν οι σκέψεις με τ αστέρι,
που μ οδηγάει απο παιδί,
κείνο το 'Αλφα του Κενταύρου,
σίγουρο χέρι και μυαλό και μάτι αετήσιο
αντικρύζοντας το...
Ενα ολόγιομο ποτήρι ξηρό ξινόμαυρο
βάνω στα χείλη γεύουμαι
γιομίζει ευφορία το μέσα μου'
έχω, σκέβουμαι, οτι ποθεί η ψυχή μου πάλι
με σκοινιά χοντρά και με βιλάγια
δεμένες οι θύμισες -σε τούτο το ταξίδι-
τι σαν δεν είμαι κει, τι κι αν είμαι 'δω...
ενα βαπόρι τρικάταρτο η Αίγινα!
Λαχταράει η ψυχή
σαλπάρει ο νούς, φουντάρει κατά πως θέλει
αφέντης νους καραβομαραγκός και καπετάνιος
όλο ταξίδια κάμει
κι όλο με ταξιδεύει...

~~•~~