Κι ήρθε καιρός ν' αναλογιστούμε
τα μίλια που διανύσαμε
τις φουρτούνες που παλέψαμε
το αναρίθμητο των κυμάτων
που κέρδισαν οι πλώρες μας!
Αλήθεια πόσο κόντρα ρότες διαλέξαμε;
τις πληγές μας να μετρήσουμε
με θάλασσα, πολύ θάλασσα
-και κάποιες λίγες φορές όπου εξαερώθηκε
στου καιρού τις δίνες-
του αίματος την εκροή που επούλωσε
τις πληγές της, τις πληγές μας...
Χαραγμένοι βαθιά στο κόκκαλο
ποτισμένοι αρμύρα
ποτισμένοι καημό'
Αναπαμένοι τώρα, στη κάλμα μας
θυμόμαστε με βλέμμα
καρφωμένο στ άπειρο
πορευόμαστε με νοητής πυξίδας βήμα
ατρόμητοι με θαλασσόδερτη τιμιότητα
μέχρι το τέλος'
ως το τελικό φουντάρισμα στο ντόκο,
την υποστολή του σινιάλου της ζωής
του καθένα μας!
Αίγινα 17 ιουλ. 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου