Η φωτό Roula Skarpidou
Την ώρα που ο βοριάς
σπρώχνει -με ορμή-
της θάλασσας το σώμα,
πάνω στο βράχο του φάρου'
ακούει το βαριανάσεμα του...
το γερασμένο, να βογγά κορμί του!
Υποχωρούν τα νερά με μια θλίψη
κι η θάλασσα γιομίζει
κόκκινα δάκρυα, αίμα!
Αφουγκράζεται το πόνο του βράχου!
Συλλογιέται πόσα πλεούμενα
οδηγεί ετούτο το φανάρι'
πόσες ψυχές αθώων καρτερούν
τη μια του λάμψη...
σινιάλο ζωής, σινιάλο επιβίωσης!
Ανασαίνει η θάλασσα κι ο αγέρας
στρέφει αλλού το σώμα της
με γλύκα, συμπονετικά...
Τα σινιάλα συνεχίζουν!
~•~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου