Δυό κλωναράκια τρυφερά
δυό παιδικά χεράκια
απλωμένα
αγγίζουν παίζουν
με την αγνότη των νεφών
με τις τελευταίες ηλιαχτίδες
της δύσης
Πλέκουν στα ακροδάχτυλα
σκαλίζουν
χρυσό στεφάνι
για της νυχτιάς τον ερχομό
προσμένουν
το φεγγαράκι
κι ένα σωρό
άστρα αστράλια πορφυρά
κρεμασμένα
-θύμισες είναι των ψυχών
συνάμα και συχώριο-
νανούρισμα ποθούν χαμογελούν
στης νύχτας την αγκάλη
[.] κει όπου θέλουν
τα χαμογέλια των παιδιών
να λυτρωθούν
και οι ψυχές μας
~ ~ ~ ~ ~ ~
25 ιουλίου
αίγινα της καρδιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου