~Οι προσφιλείς μου νεκροί~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Φόρεσα πάλι σήμερα κοστούμι
κείνο το βαρύ το πένθιμο 
να ζεστάνω τις μνήμες
ν αναστήσω τις  μνήμες
των προσφιλών μου νεκρών
Πηγαίνοντας κατά κεί
συνάντησα στο δρόμο μου
τρομαγμένους ανθρώπους
λουφαγμένους στις εσοχές
κρυμένους στα τριμένα τους ρούχα
στα τριμένα τους όνειρα.
Μόνο ένα παιδάκι
μ άστρα στο πρόσωπο
μου χαμογέλασε
και μια γυναίκα
μου χάρισε ενα άσπρο μαντήλι...
-"Φόρα το, μου είπε,
φόρα το με τούτο το μαύρο κοστούμι"!
Μου χάρισε άθελα της κι ενα δάκρυ
και ξανακάθησε στο πεζοδρόμιο
συνέχισε να κοιτά
απο κάτου τους διαβάτες
να τους "διαβάζει"
Συνέχισε τους ουρανούς να κοιτά...
Εγω μάζεψα βιαστικά
τα δάκρυα μου
στο λευκό μαντήλι
και συνέχισα τον ανήφορο
για κεί...
Ως και οι άγγελοι,
που περπάταγαν πλάι μου
κι έψαλαν,
σώπασαν
αφήσαν στη μέση
τον ύμνο της συγχώρεσης
της αγάπης
βυθίστηκαν στη σιωπή...
Τώρα μόνο τα μάτια ψάλουν
μόνο τα μάτια!

,,