Οι τοίχοι στα γκρίζα κτήρια της πόλης
οι δρόμοι οι στάσεις των λεωφορείων
γεμάτα αρμύρα,
οχι θαλασσινή μα εκείνη των δακρύων!
Ημέρες των δακρύων των σιωπών...
που βρέθηκαν τόσοι σταυροί;
που τόσοι δρόμοι ανηφορικοί
γολγοθάδες;
Γέμισε ο τόπος σταυρωτήδες
γέμισε ο τόπος εφιάλτες
περίσσεψε το άδικο, η φτώχεια
θλιμένα πρόσωπα καρτερούν σωπαίνουν
δακρυσμένα μάτια στέκουν στις πλατείες
μόνο κοιτούν....
Ανυπόφορες γίνηκαν οι μέρες
άφωνοι κοιτάμε τα τείχη της πόλης
που πέφτουν που καταρέουν
μα δεν μπαίνουν εχθροί
άδικα περιμένουμε
τη θριαμβευτική τους είσοδο!
Τραγικό...
οι εχθροί είν εδώ
είναι μέσα απ τα τείχη
είναι κάποιοι απο εμάς!
,,
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου