Νερό θαλασσινό κι αέρας με παίρνουν, με ταξιδεύουν με τ’ άλογα του Ποσειδώνα' τα κύματα με εξαγνίζουν -με πάνε πίσω- γίνεται η ψυχή μου πάλι λευκή σα χιόνι… Κρεμάνε τις αμαρτίες μου σε μια σπηλιά θαλασσινή, πέρα μακριά στων Λαιστρυγόνων τα νερά, στη θάλασσα των Νηρηίδων! ,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου