Το Εικαστικό Chagall
Θα μείνω ξάγρυπνος τούτο το βράδι
με σβηστά φώτα, στο σπίτι
Να δω τις σκιές των ανθρώπων
να περνούν,
να περνούν,
ακολουθώντας τες νοερά
να γίνω τα βήματα τους
ν' αφουγκραστώ τον ήχο της αγωνίας τους
να μυρίσω τη μυρωδιά
της στεναχώριας τους....
της στεναχώριας τους....
Τη νύχτα οι σκιές των ανθρώπων μεγαλώνουν,
καθώς απομακρύνονται απ τα φώτα.
Χώνονται στο σκοτάδι
κλαίνε αβίαστα το κλάμα τους
ωριμάζουν τα συναισθήματα τους
ωριμάζουν οι άνθρωποι
γίνεται πιο εύκολο
να γκρεμιστούν οι τοίχοι,
να γκρεμιστούν οι τοίχοι,
που είναι ολόγυρα τους...
Ανταμώνουν , σεριανάν τον έρωτα τους
στ' άστρα
στ' άστρα
πάθος γεμάτοι, δίχως αύριο...
Ξημερωνόνται αγκαλιά, σε μοσχομύριστα έρωτα σεντόνια,
σε όμορφες ανατολές ελπιδοφόρες
μεστές απο συναίσθημα μέρες...
Και τα βράδια
αντικρύζουν αγκαλιασμένοι,
πολύ όμορφες και γαλήνιες δύσεις...
πολύ όμορφες και γαλήνιες δύσεις...
αίγινα 10/08/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου