Πόθος, νερό αλμυρό κι αγέρας
σταγόνες μεγάλες, δάκρυα
βουρκώνουν κυλάνε απ τα μάτια,
ατενίζοντας της θάλασσας
τον γαλανό ορίζοντα.
Γεμίζει το πρόσωπο υγρασία
γεμίζουν τα μάτια...θάλασσα
που ταξιδεύει σ όλο το κορμί!
Πάθος ανεκπλήρωτο,χέρια αλύτρωτα
μερεύουν, χαιδεύοντας τις ριπές τ' αγέρα,
που'ναι δυνατός πολύ, τούτο το βράδυ...
Στο νοερό κυματισμό των λέξεων,
φτιάχνονται στίχοι, σιγοψυθιρίζονται
ταξιδεύουν στη μανιασμένη θάλασσα,
καταδύονται στων νηριήδων τους τόπους,
στις βαθιές πηγές,
στ' απρόσιτα τα βαθυγάλαζα νερά, τα σκιερά!
Ποιήματα γίνονται και υμνούν
έρωτες ανέκφραστους, που ζουν τη χίμαιρα
δίχως ανάσα, δίχως αύριο
σκέψεις αλύτρωτες, κρυφών πόθων...
ντύθηκαν με αρμύρα, γλύστρισαν στη φαντασία
να ξεχαστούν,
στα κρυφά νοήματα των στίχων...
Αίγινα Ιούλιος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου