Ξημέρωσε σε μια φωτεινή
παλέτα αποχρώσεων της στάχτης.
Γλυκό φως μελαγχολίας,
η θλιμένη πλευρά της 'Ανοιξης,
η όψη της Περσεφόνης,
που με το νεφοσκεπή ουρανό
και τα δάκρυα της
δηλώνει παρούσα!
Ακόμη κι έτσι στο θολό ορίζοντα κοιτώντας,
θαυμάζω της θλίψης τη μεγαλωσύνη,
είναι κι αυτή κομάτι του εαυτού μου,
κρυμένων συναισθημάτων,
σκέψεων και άλυτων θέλω...
Παρασύρομαι σ' αυτή την ήρεμία,
μακρυά και πέρα απ τη βουή της πόλης,
εδώ στην ανέγγιχτη ομορφιά της απλότητας...
(Πέρδικα ,ενα αλοιώτικο καλοκαιρι 2017)
,,
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου