Τις θερινές, φεγγαρόφωτες νύχτες,
κοιτώντας πάνω τους ουρανούς,
θαρρείς πως βλέπεις
κάτι μικρές, πολύ φωτεινές
κουκίδες ανάμεσα στ' άστρα,
είναι οι ψυχές των αθώων,
που χάθηκαν και λάμπουν,
γιατί δεν αξιώθηκαν
ψαλμωδία εξόδιο, μήτε καντήλι
και οι δικοί τους δε βρήκαν
άλλα κλάματα να κλάψουν.
Ετσι γίνηκαν άστρα, στα μάτια του κόσμου,
να φεγγοβολούν και να'ναι αθάνατες.
~~ •• ~~
~~ •• ~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου