Οταν "χτίζαν" τις ξερολιθιές
στα κακοτράχαλα τόπια τους
στοίβαζαν τις πέτρες με τα χερια τους,
άγριες πέτρες
ακανόνιστες με γρέζια,
πλήγιαζαν τα χέρια τους
γράφαν καθημερινά τα επεισόδια
της φτώχιας τους
στη πλάτη της πέτρας, στη πλάτη της γης
με το αίμα τους...
Ζεστό αίμα, καθαρό, μύριζε θυμάρι κι αξιοπρέπεια
κι έπειτα όργωναν με τα χέρια τους
σπέρναν με τα χέρια τους!
πότιζαν μια χούφτα γης, που τους έλαχε
με τον ιδρώτα, με το δάκρυ
της ορφάνειας τους!
Τα βράδια προσεύχονταν να καρπίσουν
τα χερσοχώραφα, να τραφεί η οικογένεια!
(Τρωγαν) Μια μπουκιά ψωμί για δείπνο
πριν τον τίμιο ύπνο τους.
Αργότερα όψιμα την Ανοιξη, το καλοκαίρι
με τα χέρια τους
τρυγάγαν τους λιγοστούς καρπούς
να χορτάσουν της φαμίλιας τη πείνα...
με το δικούλι, με το δρεπάνι!
Πόναγαν και μάτωναν οι άνθρωποι
ολημερίς κάτω απ το καυτό ήλιο,
πόναγαν και μάτωναν και τα σύνεργα τους
στο τέλος είχαν για χέρια
το δικούλι και το δρεπάνι.
Δεν υπήρχαν μήτε δάχτυλα,
μήτε νύχια τίποτα,
ξύλινα χέρια με μεταλλικές απολείξεις,
ρυτιδιασμένος μόχτος...
Με πρόωρα γεράματα
τους αντάμειβε η ζωή!
,,
τους αντάμειβε η ζωή!
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου