Ταξιδεύει το σώμα;
η μήπως τάχα η ψυχή
αναρωτιέμαι...
στέκομαι κατάπλωρα
αντικρυστά στον αλουέ
των οριζόντων'
που θεριά κύματα χτίσαν και
θαλάσσια πλάσματα, μυθικά...
Αγνάντι στη τρυκιμία,
που μ αψηφά
κινείται μπρός μου
και θέλει να με καταπιεί.
Ταξιδεύω με τη ψυχή μου
ματώνω, κάθε που με τραβά το βίντζι
της νοσταλγίας
στο βίρα το συναίσθημα
σα συρματόσχοινο στριγγλίζει
εκκωφαντικά!
Συνθήματα μεταλλικά
στο πλώρα πρύμα της καρδιάς
με δίχως αναπαμό πασχίζει
ανάσες δίχως...
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου