~Πικρό αζιμούθιο~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Μέσα στη νύχτα,  στο ανεμοβρόχι
σαλπάραμε...
καιρός ανάποδος.
Η  θάλασσα  έγραφε άλλη μια  σελίδα,
στο ημερολόγιο καταστρώματος
με το μοναδικό,  δικό της τρόπο!
Απο Livorno πάμε για Barcelona
το βαπόρι  στο καραντί  αγκομαχάει,
συμπάσχω μαζί του, αγωνιώ...
Βάρδια δώδεκα τέσσερεις,
στη Γέφυρα εγω κι ο ναύτης πού' κανε  τιμόνι,
δυό ψυχές κι η απέραντη  θάλασσα!
Το βλέμμα μου τρυπά
το έβενο της νύχτας,  το ...ματώνει
η  ψυχή μου φαρμάκι, μεχρι πάνω.
Ταξίδι το ταξίδι
μέτραγα τα χρόνια,
σα νερό φύγαν....
Με της καρδιάς μου το βηματισμό,
συντονισμένη  η πυξίδα, 
κοινό, πικρό αζιμούθιο....
κι άλαργα  στη  θάλασσα την ανοιχτή,
γλύστραγε το βαπόρι...
Ενοιωσα στ αυτιά  μου άξαφνα  φωνές,
κάναν ρισάλτο στο βαπόρι,
χιλιάδες "κολασμένοι" ναύτες
και καπετάνιοι πειρατές...
Νερό των θαλασσών του κόσμου έφεραν,
να με ράνουν,
κουράγιο να μου κάνουν,
να γαληνέψει η ψυχή, να βρώ διέξοδο...
Η ζωή μου, σκέφτομαι, ενα καραντί
στα αδιέξοδα  που στεριανοί, με βάλαν!
Ανέπνευσα λεύτερο θαλασσινό αγέρα
κει εξω στη βαρδιόλα
άφησα το κορμί στον άνεμο να λικνιστεί,
στο μπότζι να χορέψει...
Γνώριμες οι δυσκολίες των θαλασσών
και τις παλεύω
μα της στεριάς έχουν άλλα τερτίπια
κι εγώ θαλασσινός....
Τις φουρτούνες, τους ανάποδους καιρούς
τα πρατιγάρω
μα στη  στεριά ανήμπορος, 

στο έλεος του Θεού...




καραντί, το : σκαμπανέβασμα του καραβιού εξαιτίας θαλασσοταραχής που συνεχίζεται και μετά την παύση του ανέμου, φουσκοθαλασσιά.

●●●◇●◇●●●