Τρια καράβια φορτωμένα ελπίδες
φορτωμένα τα παιδιά μου, τα όνειρα τους,
πολύτιμο φορτίο, ακριβό...
πάνε, φεύγουν στα ξένα
κι εμένα μ' άφησαν -τον έρημο-
πάνω στο ντόκο ολομόναχο,
να κουνάω χέρια αποχαιρετισμού!
Ακόμα κι όταν οι φιγούρες των καραβιών
μίκρυναν και χάθηκαν στον ορίζοντα,
συνέχιζα να χαιρετώ με κρεμασμένα,
απ τους ουρανούς, χέρια.
Του μέλλοντος θολές εικόνες,
πλημύρισαν τα μάτια...θάλασσα,
μικρά καρέ θλίψης
μικρά καρέ λησμονιάς!
Εγω ακόμη κουνάω τα χέρια
φωνάζω αντίο, αντίο
ακούω μόνο τη φωνή μου....
~~••~~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου