Ένας άλλος Ιούνης
κόκκινη μπότα
καρφωμένη στο τοίχο
μικρά μαξιλαράκια πράσινα
ολόγυρα μου
προσποιούνται
τάχα το δασάκι που ήθελα
να είμαι να βαδίζω να χαίρομαι
Στολές πεντακάθαρες
αποστειρωμένες
άνθρωποι διακριτικοί
όλοι οι συνδαιτυμόνες.
Με καρδιά και απόφαση
με πήραν πρωινές ώρες
για το καρτέρεμα
για τη μάχη
μεγάλη ώρα
ακριβή
της χαράς οι κόρες
στήσανε χορό
Με περίμεναν
ν αρχίσει το γλέντι
μούδωσαν να πιώ
και άρχισε το πανηγύρι
Η αλήθεια είναι
πως η δόση ήταν δυνατή
γιατί για κάμποση ώρα
δεν θυμάμαι
δεν έχω μνήμες ούτε καλές
ούτε απ τις άλλες...
όταν ξύπνησα
ίδια αίσθηση
αδύνατο να βγει ήχος
από μέσα μου
μόνο νοήματα με τα χέρια
γκριμάτσες
μια παντομίμα ξανά
μ έδενε με τη ζωή
ξανά ζούσα
δήλωνα παρών
Μαχητής εγώ έμπειρος
πολιορκητής της ζωής.
Κάθε φορά καταφέρνω
να σηκώνω να κυματίζω
νικηφόρα τη σημαία του αγώνα
στα ψηλά κάστρα
στις πολεμίστρες της ζωής.
Έτσι και τώρα
τροπαιούχος λαβωμένος
αλλά ζωντανός
Περιδιαβαίνω όλη τη μεθόριο
του κάστρου της ζωής
μ’ελπίδα
με τα τιμημένα μου άρματα
και τα παράσημα αίματος
που’ χω στο κορμί
γενναίος
αισιόδοξος
και πάντοτε αδιαφιλονίκητος
εραστής του ονείρου
εραστής της ζωης!
~επίπονον
ένας άλλος Ιούνης~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου