Η άνοιξη καρφωμένη πάντα
στο μυαλό μου
μαζί μ' όμορφων τραγουδιών τους στίχους
αγρολούλουδα κι άγουρα φρούτα
του αγρού,
σαν άγουρα κοριτσόπουλα
που τραγουδάνε μισόγυμνα στο ποτάμι!
Στης γέρικης καρδιάς μου
τη κεντρική σάλα
καθισμένος ένας γεροήλιος
που επιμένει ακόμη να ζεσταίνει
τα κρύα απόβραδα του γενάρη,
που έχω μέσα μου,
μαζί με μια ζεστή κούπα
με τσάι του βουνού
που μέσα του ταξιδεύουν ακόμη
σα γερασμένοι ναύτες οι ελπίδες μου...
Εχω μέσα μου φλόγα,
που άσβεστη την κρατούν
οι φλογερές νεανικές μου σκέψεις
τα όνειρα που έμειναν όνειρα
οι καυτές ερωτικές μου επιθυμίες
τα ταξίδια που ήθελα να κάνω
και δυστυχώς δεν έκανα.
Όλα εκείνα που στερήθηκα μιας και λαβώθηκα νωρίς!
Εχω μιαν υποψία πως σαν πεθάνω
θάχω μια θέση ανάμεσα στους άγιους
ή στους ήρωες
για το τρόπο που καπετάνεψα
τη ζωή μου, μα και άλλων τις ζωές,
για τη σκόνη που άφησαν
τα παπούτσια μου πίσω
ίσως και οχι...
'Ισως τούτη τη θέση μου
τη φυλάν αλλού, μετά...
Θροΐζουν τα φύλλα των δένδρων
στο φύσημα του αγέρα
νομίζω πως κάποιος τραγουδά
και το τραγούδι του είναι γνώριμο σε μένα!
Πιάνει απ το χέρι τη μοναξιά μου
τη συντροφεύει
στο δρόμο των δακρύων, του πόνου
κι έχει προορισμό τα λιόλουστα λιβάδια
της Παράδεισος
ή τα μαβιά νερά τα σκοτεινά
του λιμανιού της θάλασσας
του αιωνίου θανάτου!
Δεν έχει δα και τόση σημασία,
σημασία έχει να γίνει λίγο
πιο υποφερτός ο δρόμος
άνυδρα τα μάτια μου
στέρεψαν απο δάκρυα
η τελική κρίση δεν μ αποσχολεί ακόμη
Μ αποσχολεί να μυρίζει ο δρόμος θυμάρι
να ευωδιάζει μοσχολέμονο
κι αρμύρα θαλασσινή...
ένας αέρας, μια αύρα θαλασσινή
να δροσίζει το καημό μου μέχρις εκεί!
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου