~Τζάστενη~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Ένας μονάχος μοναχός
σ' ένα μικρό ναΐσκο ασκηταριό
χτυπά το σήμαντρο -προσκλητήριο ψυχών-
σημαίνει εσπερινό.
Διαβάζει το προοιμιακό κι όταν θυμιάζει
ψάλλοντας  τ' Ανοιξαντάρια,
σκέφτεται πως
ο Δαυίδ ο προφητάναξ, ο υμνωδός
καινούριους ύμνους θάγραφε δοξαστικούς
με τ απαλό του χέρι
και στο μυαλό του λύτρωση -ετούτη η δύση-
έμπνευση του, τούτο το φως
των ανοιχτών των οριζόντων...
Σε τούτη 'δω την ερημιά κοντά
σ' αυτό το σπουδαίο κάτι
όπου τα πετεινά του ουρανού 

λεύτερα πετούν φωλιάζουν,
κι  όμορφα  ζωντανά καταφυγή
στις πέτρες βρίσκουν.
Στις σπηλιές και του γκρεμού τ απότομα,
πάνω απ της Τζάστενης τ' ακροθαλάσσι,
που φάρος είν' και φύλακας
της αύρας της θαλάσσης
των λογισμών...
δυο ανάσες αγιότητας
δυο ανάσες Παραδείσου!

~~•~~