Θ' αντικρύσουμε ίσως κι απόψε
τ αστέρι του βοριά,
πλέουμε ήδη το Bay, ξεφόρτωτοι πάμε'
'Αγρια θάλασσα αφιλόξενη, τέλη Μαγιού...
σε λίγο στη Πατρίδα μπαίνει το καλοκαίρι!
Εδω πάνω είναι άλλος θεός
ένας Βίκινγκ θεός
κάνει σεκόντο στίς λύπες,
στις νοσταλγίες μας,
με βροχοσύνεφα βαριά κι αέρα κρύο.
Μεγάλα κύματα φουσκωμένα
χτυπάνε το βαπόρι ίσια στη μάσκα, κατάπλωρα...
Νοιώθω την ορμή τους
ίσια στο στήθος μου!
Οι λαμαρίνες αγκομαχάνε
το "Ητζιαν Γκλόρι" αντιστέκεται...
Τριάντα τόσοι χειμώνες μπάρκο
γίνηκα ενα με το μπουλμέ,
τις καδένες των αγκυρών, τους κάβους.
Σφιχτοδεμένος στη γέφυρα
καρδιά ψυχή κορμί...
δε λέω να ξεμυτίσω απ το βαπόρι.
Μια κούραση μεγάλη νοιώθω απόψε
βάρυνε το μυαλό μου απ τη σκέψη...
ξεμάκρυναν τα όμορφα
ελπίδες λίγες
γέμισε πίκρα η ψυχή!
Είναι κι ετούτος ο καιρός,
της βόρειας Ευρώπης
τραχύς αγέλαστος βαρύς...
Είναι κι οι άνθρωποι εδώ
το ίδιο βλοσυροί και απόμακροι.
Τα μάτια μου στους ουρανούς στρέφω,
παρακαλώ μιαν ώρα αρχύτερα
να ξεμπαρκάρω
βαρέθηκα τ' αστέρια να κοιτώ και να μιλώ μαζί τους
με τους δικούς μου θέλω να βρεθώ
να τους χαρώ μαζί τους να γλεντήσω!
Ενα κερί στον 'Αγιο μου ν' ανάψω
που με φυλάει απο θύελλες και φίδια,
να κάτσω ν απαγγιάσω
να αφήσω τη θάλασσα να με αναζητά...
,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου