~Λόγια της θάλασσας~ 'Ανδρεας Δαβουρλής

Θυμάμαι κείνα τα λόγια,
ώρες ώρες,
τις ιστορίες που λέγαν οι παλιοί,
οι ναυτικοί του κόσμου
οι καραβόσκυλοι...
τις ίδιες ιστορίες, που λεν ακόμη όλοι,
λες κ'είναι συννενοημένοι μεταξύ τους
κάτι σαν νόμος άγραφος,σα παράδοση, να τις λεν...
Θυμάμαι να σου πω
καμπόσες απο κείνες,που λέγαν
κι είχα ακούσει, χίλιες φορές,
στο απάγκιο του μεσημεριού, στο  βαπόρι...
Για ναυάγια τάχα, πέρα στή θάλασσα του Ινδικού,
 θαλασσοδαρμένοι για μέρες, μα σώθηκαν και νάτοι,
για  πλάσματα μυθικά της θάλασσας
που μόνο..."εκείνοι" αντάμωσανε με δέος!
Γι αλλόκοτα  νερά
με χρυσαφιές ανταύγιες,
που κολυμπούσανε γοργόνες,
πλάσματα της φαντασίας, μυθικά...
μεθυστικά να τραγουδάν
κι νάναι όμορφες, ανείπωτα όμορφες
καβάλα πάνω στα μυθικά  θαλασσινά  τους άτια
μ ουρές ψαριού...
Να σε γητεύουν,
να γυρεύουν απαντήσεις
σε αναπάντητα ερωτήματα.
Τέτοια απίθανα να λεν
να ξέρεις πως είναι ψέματα ,μα να θες κι άλλο...
ιστορίες μπλεγμένες μ' αρμύρα, 

σκουριά και ιδρώτα,

να θέλεις να γελάσεις, να κλάψεις
να ονειρευτείς..
 ο καιρός στη θάλασσα περνά
με τούτα και με άλλα,
έτσι γερνάνε άνθρωποι και βαπόρια....


,,