Πέτρες και φιλότιμο
ο τόπος μας
και χάδι του ήλιου.
Οι ελιές και τ' αμπέλια
πού' ναι ριζωμένα
στις πεζούλες, στα γκρεμνά...
ειν' η πατριδα μου.
Τα γυμνά, δυνατά χέρια
των ανθρώπων, που παλεύουν
τούτη τη γη και μαζεύουν
τα γενήματα της.
Μοσχοβολά, εσπερινού λιβάνι
φρέσκο σταρένιο ψωμί
ο τόπος μου.
Μυροβολούν
τα θυμάρια που τρυγούν οι μέλισσες
η μυρουδιά των δένδρων,
το χώμα μετά τη βροχή
κι έπειτα αντίκρυ στον ήλιο
τα χαμομήλια, οι ανεμώνες, οι φτέρες
η αρμύρα της θάλασσας...
Γνώριμα αρώματα, αναπνοές
μοσχοβολιές γεμάτη
η πατρίδα μου
και τη χαίρομαι!
και τη χαίρομαι!
10/ 11/ 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου