~Πέταξε η ελπίδα~ 'Ανδρέας Δαβουρλής

Σαθρό το πάτωμα ,υποχωρεί...

ολοένα, δεν έμεινε τίποτα, 

στην αχανή μου πόλη,

να ακουμπήσω την αγωνία μου

και ο έρωτας μου,

πνίγηκε κρυμένος στα σωθικά μου...

έφυγες κι εσυ,μαζί με  τα περιστέρια, 

που φοβισμένα 

πέταξαν μακρυά, 

πήραν και την ελπίδα...

εδώ έμειναν μόνο 

οι γκρίζες μέρες, του χειμώνα

κι ενα σταχτί ,μέλλον ζοφερό,

τα καλοκαίρια  νοσταλγώ,

που μας τα πήραν...
τις φωτεινές χαρές μας,
τις ελπίδες 
της ανέμελης ζωής μας.